Op grote hoogte!

18 augustus 2014 - Puerto Viejo, Costa Rica

Peter, een Tjechische bouwkundige, en bedenker, bouwer en eigenaar van ons Feng Shui huis, komt regelmatig even langs om te checken of alles goed gaat. Onze afwasmachine heeft het begeven, de dvd speler loopt regelmaitg vast en de jacuzzi kan niet aan. Maar dat deert ons allemaal niet zoveel. Wat we minder leuk vinden is de regen, de hoosbuien, het onweer en nogmaals de regen. Maar daar kan Peter natuurlijk niet zoveel aan doen. 

Peter is niet alleen bouwer van ons tijdelijke huis, maar ook van een Tree House Observatory, midden in de Gandoca Manzanillo jungle. Gisteren mochten wij met hem mee op pad om zijn, bijna sprookjesachtige Tree House te bewonderen en te bezoeken. Zijn Tree House heeft hij gebouwd op circa 30 meter hoogte halverwege een boom van in totaal 65 meter hoog. Het dient als observatiepost, maar ook als hotel voor de echte avonturiers onder ons. 

Wij gingen, het was heel even droog tussen de buien door, op pad door de jungle. Het nauwelijks geplaveide pad en Peter die met zijn enorme mes voorop liep, maakten het indianengevoel bij ons los. Als goed gids wees Peter ons op allerlei kleine beestjes, kikkertjes, plantjes enzovoorts. Af en toe staken we een heel mild stromend riviertje over en gleden we lekker uit over de modder. Na een half uurtje lopen, kwamen we aan bij het Tree House. En daar pakte Peter zijn rugzak uit..... en begon te vertellen over de trainingen in boomklimmen die hij in Amerika had gevolgd..... Uit zijn rugzak kwamen touwen, helmen en tuigjes met zekeringskabels.... Wij kregen het vage vermoeden dat het de bedoeling was dat wij zelf de boom mochten gaan beklimmen. Ik zag de oogjes van William al schitteren, daarentegen zakte mijn indianengevoel steeds verder weg...."who wants to volunteer?" William was er als de kippen bij en liet ons na enige instructies van Peter, zien hoe makkelijk je met een touw, een knoop en een soort zekering jezelf letterlijk omhoog duwt en trekt. Toen was ik aan de beurt. Het tuigje aan en proberen maar. Ik snapte er helemaal niets van. Ik kreeg de knoop niet verschoven, ik kon niets met de zekering, laat staan dat ik omhoog kwam. Na 10 minuten had ik mezelf circa 2 meter in verticale richting veplaatst. Nou, dat schiet lekker op als je nog 28 meter moet! Maar, de aanhouder wint en ik kreeg zowaar de smaak te pakken. Knoop omhoog, benen strekken, zekering verschuiven, knoop omhoog, benen strekken, enzovoorts. En ja, daar ging ik, mijn indianengevoel kwam weer helemaal terug. Maar 30 meter is wel een ongelofelijk klere-eind..... Halverwege droop het zweet me onder de helm vandaan en trilden mijn armen zo erg, dat ik ernstig overwoog om daar maar gewoon te blijven hangen. Mijn eergevoel weerhield me en opgeven is natuurlijk geen optie. Zeker niet als je man en kinders je onder aan de boom staan aan te moedigen! De laatste 10 meter op wilskracht en eenmaal boven, plat op mijn rug op het platform voordat ik uberhaupt van het geweldige uitzicht wilde genieten. 

Wouter was als volgende aan de beurt en die ging als een speer..... Misschien iets met techniek te maken. Of met leeftijd, dat zou ook kunnen, maar ik denk het niet. Gerrit Jan als laatste. Onder onze luide aanmoedigingen van bovenaf dit keer, zagen wij hem metertje voor metertje opschuiven naar boven. Ik kon mij niet aan de indruk onttrekken dat het voor GJ ook een zware inspanning was.... (achteraf bekende hij me dat hij na 5 meter al had willen blijven hangen..... toch leeftijd misschien?) . Maar eenmaal boven, waren wij allen onze kliminspanningen snel vergeten! Op hoogte van de boomtoppen een prachtig uitzicht over de jungle, de blaadjes, de vogels en niet te vergeten over de boomhut zelf; een minikeuken, een douche, een (chemisch) toilet, twee hangmatten, een ligstoel en met een trapje naar de tweede verdieping met ruimte voor twee tweepersoonsbedden met klamboe! Onvoorstelbaar! Peter vertelde met trots hoe hij alles gebouwd had en dat zijn Tree House zelfs de ergste stormen had weten te doorstaan. We waren erg onder de indruk, tot het moment dat hij ons de goed verborgen motor met accu liet zien waarmee je ook omhoog gehesen had kunnen worden.......

Foto’s

2 Reacties

  1. Debbie:
    19 augustus 2014
    Geweldig, wat bijzonder.! Respect ook voor de bouwer.
    Wat betreft de regen, we voelen helemaal met jullie mee, hier is het niet anders. Alleen zo'n mooie treehouse hebben wij hier niet:).
  2. Rinske:
    19 augustus 2014
    Wat een mooie belevenis weer! Erg knap van de man dat hij zo kan bouwen !!
    En tja het weer.....volgens mij heeft Dennis alleen mooi weer...( Indonesie) Hier regent het nog steeds, het lijkt wel herfst.
    En toch...wij Hollanders laten ons toch niet op de kop zitten door n buitje...? Na de regen komt zonneschijn ( cliche he ) Heel veel plezier en ik kijk uit naar t volgend verhaal!